مرا دختر خانوم می‌نامند، غروری دارم که برای تنها نبودن مانع نمی‌شود.

احساسی دارم که با منطق گدایان نمی‌سازد؛ قلبی دارم که هنوز تیزی خنجر نامردی را نخورده است و زیبایی‌هایی دارم که حراج چشم‌های بیگانه نخواهد شد.

خدای من؛

در میان این همه چشم، نگاه تو مرا بی‌نیاز می‌سازد از هر نگاهی.

من دخترم؛ از نسل حوا؛

با ظرافت و زیبایی‌ها؛

اما زیبایی‌های من؛ رازهایی هستند محرمانه!

خالقم سفارش کرده، جز برای محارم فاششان نکنم ...

فرقی نمی‌کند، کجا یا کی!

در هیاهوی این شهر؛

هر کجا و هر وقت دچار واهمه شدی  با «ایمانت» وضو بگیر زیر لب نیت کن:

«حج آب می‌کنم قربه الی الله»