مقاومت آنان که هشت فصل سرخ را با سربلندی پشت سر نهادند، تفسیر «یجاهدون فی سبیل الله» بود خوشا آنان که نامشان بر کتیبه‌ی مقدس «جهاد» جاودانه شد.

شهادت چراغی ابدی است که در روز ازل بر آسمان سرزمین ما آویخته شد.

خوشا آنان که نیک دریافته بودند که «شهادت» آغاز همه زندگی‌هاست.

آنان که رفتند و خاطره دلاوری‌شان و نبرد پرشکوهشان همچنان بر جا ماند.

آنان رفتند تا همچنان خاک این سرزمین، یاد هشت بهشت بهار سرخ را در ذهنش نگاه دارد.

دشمن هر چند ناجوانمردانه می‌جنگید، با مردان دیار ما، در مصافش بزرگترین حماسه‌ها را آفریدند.

اکنون دیری است که از آن سالیان می‌گذرد، روزهایی که روزنامه‌ها پر بود از دلواپسی «دزفول»، نگرانی «خرمشهر»، غربت «قصر شیرین»، دلتنگی «هویزه» و اندوه «اندیمشک».

روزهایی که دل مردم چون کارون خروشان بود و شب‌هایی که خواب مردم بسیاری از شهرها پر بود از صدای آژیر قرمز و انفجار ... .

حال ما می‌مانیم و غربت آن همه خاطره، ما می‌مانیم و یاد آن همه زیبایی، در اوج حماسه ما می‌مانیم و تقویم‌هایی که تا همیشه یاد آن هشت بهار خونین، در حافظه‌شان می‌درخشد، حال ما می‌مانیم و این که چگونه از آن همه دلواپسی، آن همه شوق، آن همه امید، آن همه ایثار برای کودکان فردا بگوییم.

بگوییم که در آن سال‌ها بر مردمان این سرزمین چه گذشت.

بگوییم که راز سربلندی دیار پر بهار ما چه بود ... .