پروردگارا: از من ابزاری برای بندگی خود بساز.

در جایی که آسیب است: یاری‌ام کن تا من بذر بخشش باشم!

در جایی که شک نهفته: یاری‌ام کن تا من بذر ایمان باشم!

در جایی که یأس خفته: یاری‌ام کن تا بذر امید باشم!

در جایی که تاریکی است: یاری‌ام کن تا نور باشم.

ای سالار بزرگ

این نعمت را به من عطا کن که: پیش از آنکه به دنبال درک شدن باشم! درک کنم!

پیش از آنکه به دنبال مهر باشم! مهر بورزم!

چرا که در بخشش است که می‌ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می‌شویم!

و در بودن است که در زندگی جاودان زنده می‌شویم.

ای عشق همه بهانه از توست ... من خامشم، این ترانه از توست

آن بانگ بلند صبح‌گاهی ... وین زمزمه شبانه از توست

منبع: مجله قدر