دوباره جمعه

دوباره جمعه به سمت غروب راه افتاد

جهان دوباره به روزی چنین سیاه افتاد

اذان غربت ، باز از "نیامدن" دم زد

و باز لرزه بر اندام قبله‌گاه افتاد

کنار پنجره از دور سایه‌ای دیدم

که او نبود نگاهم به اشتباه افتاد

غروب آمد و رفت و دل گرفته شب

به یاد غیبت بی‌انتهای ماه افتاد

نیامد و دور از چشم‌های روشن او

زمین چقدر خطا کرد و در گناه افتاد

دوباره جمعه این جمکران تباه شد و

جهان بی او از چشم عشق، آه! افتاد

خدای من! این نامه فغان چندم بود

که باز تا شد و آرام توی چاه افتاد؟ ...

منبع: مجله قدر