خدایا، ببخشای مرا چون آنقدر که حسرت نداشته‌هایم را خوردم شاکر داشته‌هایم نبودم.

به خاطر بسپاریم همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است ... آرام، بی‌صدا، همیشگی.

خدا مرهم تمام دردهاست، هر چه عمق خراش‌های وجودت بیشتر باشد، خدا برای پر کردن آن بیشتر در وجودت جای می‌گیرد.

یادمان نرود همه ما برای یک بار ایستادن، بارها افتاده‌ایم،از افتادن نترسیم، به ایستادن فکر کنیم.

زندگی مثل جاده است، من و تو مسافراشیم، قدر لحظه‌ها رو بدونیم ممکنه فردا نباشیم.

شکسته‌های دلت را به بازار خدا ببر، خدا خود بهای دل شکستگان است.

منبع: مجله قدر